Herkes şanslı doğmak ister. İyi bir ailesi, iyi bir geleceği, iyi bir evi, iyi bir arabası, iyi bir hayat arkadaşı, iyi bir... Liste uzar gider. Ama ne yazık ki hayat, herkesin yüzüne aynı eşitlikte gülmez. Bazıları vardır ki, hayatta kalabilmesi için daha çok mücadele etmesi gerekir.. • Hani derler ya insana; ‘ne zaman büyürsün biliyor musun? şımaracak kimsen kalmadığında’ diye. O kadar doğru bir söz ki.. • Farklı zaman dilimlerinde (1929-2011 yılları) aynı kaderi paylaşan Vivian ve Molly’nin Öksüzler Treni’ne katıldıktan sonraki hayatla olan mücadelesini okuyoruz. Sevgisizliklerini, aile özlemlerini, anlamını dahi bilmedikleri bir kelime üzerine nasıl suçlandıklarını, insanların çirkin ithamları ve saldırganlıkları karşısında neler yaptıklarını, evlat edinen ailenin onlardan vazgeçişlerini, tekrardan yeni bir ailede hayata tutunmaya çalıştıklarını.. Kitabın sonuna doğru birbirlerine o kadar güzel şeyler katıyorlar ki, sanki hayat onlara ‘bu zamana kadar yaşadığınız tüm olumsuzlukların mükâfatı, şuan yaşadığınız andır’ diyor. • Bana kalırsa; sadece bir aile dramı değil, aynı zamanda kadının ne kadar güçlü olup, kendi ayakları üstünde durabilmesini de okuyoruz. Son sayfasına geldiğimde; ağladığımda, güldüğümde, düştüğümde, kalktığımda, her zaman yanımda olan bir ailem olduğu için şükrederken, hayatımda olmayan birçok şey içinde şükrettim.

Öksüzler TreniChristina Baker Kline · Arkadya Yayınları · 20141,748 okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nagi’