Dorian Gray'in Portresi'nin son zamanlarda okuduğum kitapların içinde beni en çok etkileyen kitap olduğunu söyleyerek başlamak istiyorum. Bu romanda en çok sevdiğim şey salt bir olayı aktarma kaygısından ziyade barındırdığı felsefi alt yapı oldu. Romanın birçok yerinde bir mesaj, bir düşünceyi dile getirme durumu göze çarpıyordu ve bol bol cümlelerin altını çizdiğim bir kitaptı. Her ne kadar kendisinden nefret etsem de Lord Henry'nin birçok konuşması üzerinde durup düşünmemek elde değildi. İnsan doğası üzerine iyi tespitler mevcuttu bu konuşmalarda. Konusundan kısaca bahsedecek olursam da ressam Basil, Dorian'ın güzelliğine, etkileyiciliğine hayran olur. Dorian'ın daha sonraları "bir hüznün resmi gibi, kalpsiz bir yüz" diyeceği portreyi yapar. Bu esnada evinde bulunan arkadaşı Lord Henry Wotton ile Dorian tanışırlar. Lord Henry, Dorian'ı kendi fikirleri ile adeta zehirler. Dorian gençliğinin, etkileyiciliğinin bir gün geçip gideceği düşüncesiyle farkında bile olmadığı bir dilekte bulunur ve olaylar bu şekilde gelişir. Kısacası saf ve masum birinin kötülükten beslenen, arzularıyla hareket eden birisine dönüşmesinin hikayesi bu. Oscar Wilde'ın deyimiyle de "bir ruhun hikayesi." Mutlaka okuyun diyerek incelememi bitirirken kitaptan bir alıntı yapmak istiyorum: "İnsanın kendini suçlamasının keyif veren bir yanı vardır. Kendi kendimizi suçladığımız zaman başka birinin bizi suçlamaya hakkı olmadığını düşünürüz. İnsanın ruhunu suçluluk duygusundan arındıran şey itiraf etme eyleminin kendisidir; günahı çıkartan rahip değil."

Dorian Gray'in PortresiOscar Wilde · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202373,9bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

E. Nur