“Demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görünmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi.Tesadüflerin oyuncağı olduktan sonra ne diye irademiz vardı?Kullanamadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ne kafamızda konuşmayan düşünceler neye yarardı?Yaşayışımıza ve etrafımıza şekil vermek arzusuyla dünyaya gelmektense hayatın ve muhitin verdiği şekli kolayca alacak kadar boş ve yumuşak olmak daha rahat,daha makul değil miydi?”
Sayfa 32Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.