Kitleler böyledir. Birinin ayağı kayıp düştü mü, bundan gizli bir haz duyarlar. Onların vicdanını ilgilendiren tek şey, bu düşenin kendileri olmamasıdır. Düşen kendileri değilse, canı cehennemedir! Kendilerinden birisi olması hiçbir şeyi değiştirmez. İktidarların böyle insanları cezalandırması ise kitlelere haz verir. Tarih bu tür katliamlarla doludur. Eğer bir insan kitleler gibi giyinmiyor, onların inandıklarına inanmıyor, onların düşündüğü gibi düşünmüyor, onlar gibi korkmuyor, onlar gibi yaşamıyorsa canı cehennemedir o kişinin! Ortaçağ Avrupa'sında idam edilecek kişi kitleler önünde işkence edilerek öldürülürdü. Bu işkenceler o kadar ileriye varırdı ki kurbanın etleri kerpetenle çekilerek kopartılır, kopan parçaların içerisine erimiş reçine dökülür, bazı uzuvları kopartılıp, kollarından ve ayaklarından atlara bağlanarak, vücudu sündürülüp acı çektirilirdi. Kitleler daha fazla acı çektirmesi için suçlunun celladına tezahüratlar yaparak celladı şevke getirirlerdi. Kitle için önemli olan kendilerinin o sehpada olmayışıdır. İçlerinde vicdani bir ses duymaya görsünler hemen: "Bize niye bir şey olmuyor? O da rahat dursaydı!" diyerek vicdanlarından gelen sesleri bastırır, sustururlar. Kitleler güce tapınırlar. Sebebi kendilerinin güçsüz, aciz oluşudur. Kitlelere göre güç ve iktidar kimdeyse haklı olan odur.
··
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.