"Duvarlarda kitap dolu beş uzun raf vardı. Masanın ve sandalyenin üstü kitap doluydu. Kitap ve kağıtla! Aklıma tuhaf bir fikir geldi ve o sırada içimi tatsız bir hoşnutsuzluk duygusu kapladı. Benim dostluğum, benim seven kalbim onun için önemsizmiş gibi geldi. O eğitimliydi, bense aptallıklar yanıyordum ve hiçbir şey bilmiyordum, hiçbir şey okumamıştım, bir tek kitap bile."
Dostoyevski, İnsancıklar, can yayınları, syf: 58
Sayfa 58
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.