Gönderi

Korku korkanları değiştiriyor, diye düşündü Mr. Gerenimo, silahın namlusuna bakarak. Korku, kendi gölgesinden kaçan bir adamdı. Kulaklık takmış bir kadındı ve duyduğu tek ses kendi dehşetinin sesiydi. Korku bir solipist, bir narsistti ve kendinden başka her şeye kördü. Korku etikten, sağduyudan, sorumluluktan, uygarlıktan daha güçlüydü. Korku, kendisinden kaçarken çocukları ayaklarının altında ezen bir hayvandı. Korku bir yobaz, bir despot, bir ödlek, kırmızı bir sisti, bir fahişeydi. Korku kalbine yönelmiş bir kurşundu.
Sayfa 187Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.