Gogol ile başlayan 19 yy büyük Rus edebiyatının devamında Puşkin ile aynı dönemde yaşayıp ondan etkilenen, benzer bir sonla (düello) ondan daha genç (26 yaşında) hayata veda eden , yayımlandığda (1840) çok eleştiri alıp ölümünden sonra değeri anlaşılan bu romanında Lermontov; dönemin gerçekleri ışığında çevresindeki kadınlarla oynamayı seven, kendine aşık edince veya evlilik söz konusu olunca uzaklaşan yalnız bir asil subayı betimliyor. Günümüze göre konu klasik olabilir belki ama yapılan doğa ve mekan tasvirleri, kullanılan aşk sözcükleri (alıntılara bknz) ve varoluş sorgulamaları aynı zamanda sevilen bir şair olmasına da şaşırtmıyor insanı. Başlarda sıkıcı olabilir ama baş karakter Perhoçin'in günlüğüyle başlayan bölümler sonuna kadar alıp götürüyor sizi.
Şiirlerini bilmem; zamanında eş değer tutulmuş belki ama o bir Puşkin değil...