Şule Gürbüz ile tanışma kitabım olan Coşkuyla Ölmek’i nasıl değerlendirmem gerektiğini bilmediğimi söylemeliyim. Çünkü bir hikâye kitabı olarak değerlendirmeme yetecek kadar olay akışı içermiyor ancak hikayeleri bitirdiğimde de baştan sona uyumlu bir akış ve yaşanılan birkaç olayın aslında mühim kırılmalar olduğunu gördüm. Bununla beraber, beni cümlelerin içinde tutacak kadar bir resim dizisi canlanmadı zihnimde. Okuması zorladı. On sayfa yarım saate döküldü. Bilinçli bir tutum bu muhakkak; yazar, bir seferde okuması ve anlaması güç cümleler yazıyor. Dili epey ağdalı ve süslü. Anlamak istersen çaba harcayacaksın diyor adeta. Pek çok cümlenin altı dolu, biraz kazıdığınızda pek çok yola ve anlayışa açılıyor ancak yine vurguluyorum ki bu yöntem yerinde ve seyreltilerek kullanıldığında etkiliyken sık kullanıldığında bunaltıcı olabiliyor. Bu nedenle bu tür okumalar yapmaya alışık olmayan kişiler için tamamlaması zor bir kitap diyebiliriz. Beğendim, beğenmedim diye basitleştirmeden şöyle söyleyebilirim: Zamanını verecek olana bir düşünme senfonisi hediye edecek; hızlı okuyup geçene epey yavan gelecek zihin hikayeleri okuyacaksınız. Olaylar sizi hayrete düşürmeyecek ama önünüzde farkındalıklardan bir yol uzanacak. Bitirdiğinizde biraz depresif hissedecek ama belki sonra duygularınızı daha hassas tartacaksınız. Bu kitabı kendinize önerir misiniz?

Coşkuyla ÖlmekŞule Gürbüz · İletişim Yayınevi · 20211,894 okunma

·

829 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.