Bu bir sonun başlangıcıdır desem kitap için dürüst davranmış olmam, aslında kitabın neresinden tutarsanız tutun ne suç işlediğini bilmediğimiz ama ölümü yakıştırmadığımız, hatta yeri geldiğinde jüriye, adalete, krala, giyotine, pedere, jandarmaya kitapta karşılaştığımız her şeye kızdığımız ama en çokta hep başucumuzda duran ölümün yaşamak isteyen birisine ne kadar uzak olduğunu fark ettiğimiz bir kitaptır. Kitap hüzün doludur, bir hücre içinde altı haftasını dolmasını bekleyen bir idam mahkumunu yavaş yavaş seyrederiz... O kadar yavaş seyrederiz ki an be an ne hissettiğini yazar hissettirir. Hatta öyle ki bazen idam mahkumundan daha da kızdığım olmuştur, ona söylenen şeylerde, sorulan sorularda, gereksiz merhametlerde.. ama kolay da değildir adaleti olmayan bir dünyada adalet istemek... Bu dünya kimin cehennemidir, bilinçli insanın mı? Kendimize ilmek ilmek işlediğimiz bir cehennem. Ne demek 6 hafta sonra giyotin denilen aletle öleceğini bilmek ama son ana kadar bağışlanma umudunu kaybetmemek. Ne demek 3 yaşındaki bir kız çocuğunun babasını öldürmek.. Ne demek ölmeden önce güzel yemekler getirmek. Ne demek... Nasıl bir cehennem bu Yarabbi! diye bir çığlık atmak istedim...

Bir İdam Mahkumunun Son GünüVictor Hugo · Nostaljik Yayınları · 2014121,8bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hauhet Ankh