Huzursuzluk’tan sonra okuduğum ikinci Livaneli kitabıdır kendisi. Nedense daha önce Livaneli okumaya pek önem vermemiştim, keşke gereken önemi daha önce verebilseymişim. Geç olsun da güç olmasın demek düşüyor bu durumda bana
Serenad'da beni kendine çeken bir öz var, nedeni de çözemedim. Kendimce kendimi daha çok hikâyenin ortasında hissetmemle
