Cengiz Aytmatov’un okuduğum ilk kitabı, okumakta çok geç kalmışım. Yaşlı ana Tolganay’ın toprakla dertleşmesi bizi Tolganay’ın geçmişine götürüyor. Sevdiği Suvankul’la birlikte bir ev kurup, toprağını ekmek, birlikte mutlu olmaktır Tolganay’ın hayali. Hayali gerçekleşir, üç oğlu olur, Tolganay’ın gelini olur güzel, saygılı ve hamarat. Gelininin oğlunu çok sevdiği fark eder, gururlanır, kızı yerine koyar Alimanı. Savaş çıktı haberiyle mutlu, sevgi dolu hayatlara bilinmezlik, sevdiklerinden ayrılma, onları kaybetme korkusu hakim olur. Kocasını, üç oğlunu savaşa gönderen Tolganay ve gelininin gidenlere kavuşma umutlarını yitirmemeleri, tarlaya ekecek tohumu dahi güçlükle bularak, yiyecek sağlama mücadelesi, yaşadıkları acılara rağmen birbirlerine destek olmalarını yazar sade, akıcı bir dille anlatmış, umudu, umutların boşa çıkışını, çaresizliği, yaşanan acıları hissettim, yüreğim burkuldu okudukça. Bir ananın çocuğunu bir an için bile olsa görmek için istasyonda beklemesi her göremediği trende bir an içine düştüğü umutsuzluğun yine umuda dönüşmesi… “Allah hiç kimseye demir rayları kucaklatmasın, hiç kimsenin başını traverslere vurdurtmasın.” yazarın bu cümleleri içinde bulunulan durumu, savaşın kötülüğünü özetleyen cümleler. Bizden hayatlar, okunması gereken kitaplardan biri. Yazarın diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum.

Toprak AnaCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 202261,4bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

mısra