"Ey gönlümün sabahını vücuda getirecek olan beyaz gül. Beni daha ne kadar karanlıkta bırakacaksın? Daha ne kadar sürecek zulümün? Gör ki, alevler ortasında korunaksız kaldım. Yangınıma rüzgar olup esme, yanıp yıkılan ruhuma bir tebessüm zırhlı bağışla. Gel, sitem edeceksen beni perişan düşüren yalnızlığımı azarla. Yara üstüne yara vurma, gel, ki nice yiğit'in can kalesi ayrılık nazarından yıkıldı gitti."
Sayfa 25 - TimaşKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.