Yazılmış kitaplar arasında en iyi olanlardan birini daha bitirdim. Bu düşünce ben mahvediyor. Keşke şimdi hafızamı sıfırlasam ve bu kitabı tekrar okusam. Bir yoldaş ısrarla okumamı istedi. Başta sıkıcı bulup yavaş okudum. Ama ikinci bölüme geçtiğimde yoldaşımın neden bu kadar ısrarcı olduğunu anladım ve beni bu kitapla tanıştırdığı için ona minnettarım. Ana karakterimiz Arthur, biricik Montanelli'si tarafından ihbar ediliyor. Aşık olduğu Gemma onu işbirlikçi olmakla suçluyor. Olaylar böyle başlıyor. Montanelli kendini adadığı kilise uğruna hem Arthur'a ihanet ediyor, hem de ona baba sevgisini vermekten mahrum kalıyor. Bütün bunları kaldıramayan Arthur, kendine bir intihar süsü vererek ortadan kayboluyor. Ömrünün geri kalanını eziyet, aşağılanma, azap ile geçiriyor ve bir gün bambaşka biri olarak çıkıyor Gemma ve Montanelli'nin karşısına. Artık Montanelli'ye nefret doludur, kilise onun düşmanıdır. Sonrasında içindeki nefreti Atsineği adıyla hicivler yazarak kusacaktır ve tabii devrimci kişiliğini de kaybetmemiştir. Kitap hem insanların davalarına bağlılığını, o dönem kilise otoritesinin insanları ne kadar yozlaştırdığını, ihaneti, aşkı, sadakati konu edinmiş kendine. Daha fazla bilgi vermeyeyim. Sadece okuyun, okuyun, okuyun... Mükemmel bir kitap. Artık yeni bir "favori kitap" bulana kadar herkese Atsineği'ni anlatıp önereceğim.

AtsineğiEthel Lilian Voynich · Yordam Edebiyat · 20201,856 okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yaren