Heyecanlarımı hep gelecek günler için saklamıştım; babam öldüğü zaman yeteri kadar üzülmemiştim, mezarın başında küçük ayrıntılara takılmıştım.
Bir ağacı, kuşu filan seyrederken değil, düşünürken sevmiştim. Hayır, belki de kendimi yaşanacak güzel günler için saklamamıştım; belki de sadece duygularımda biraz geç kalıyordum.
Babam öldükten iki yıl sonra bir akşam üzeri, biraz üzülür gibi olmuştum.
Bazı kitapların da yıllar geçtikten sonra anlamlarını sezmeye başladım. Babam ölmüştü. Eski kitapları da okuyamazdım artık. Bu konularda kendime fazla etki edemedim.
Kötü bir öfke kaldı geriye; bahçedeki otların düzenlenmesine yararı olmayacak acı bir öfke... #iyikidoğdun
Oğuz Atay 
Korkuyu Beklerken
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.