Güneş doğduğunda eğer insanlara farklı bir umut vermiyorsa, ona sabah denmez. İnsanı Yeni güne hazırlamıyorsa, hala bir korku bir endişe içinde uyanıyorsa insan öyle güneşin doğuşuna sabah demem ben. Birbirine inanan , güvenen insanları yan yana getirmeyecekse o nasıl bir sabah olur. Ancak gecenin devamıdır.
Sana bir günaydın hediye ediyorum, Mezopotamya kehanetini bozup.
Yastığın saçına değdiği her noktaya bir güneş parçası bırakıyorum, gece güneşten çaldığım.
Uyandığında gözlerinin gördüğü ilk şeye; yorganın bir parçası ya da perdenin; ya da konuşmayan duvar. Her neyse uyandığında ilk gördüğün şey; huzur madenine hoş geldiniz yazıyorum.
Sana bir günaydın hediye ediyorum geceden kalma, güneşten toprağa, yağmurdan aya, benden sana.
Bilsem ki seninle konuşacağım son gün bugün; bugün de günaydın Zühre yıldızı.