Nasıl da özlemişim kalemini Sabahattin Ali’nin... Can yayınları da Sabahattin Ali eserlerini basmaya başlayınca bende olmayanları tamamlayayım dedim. Üç dört yıl önce okumuştum bu kitabı ve açıkçası o zamandan aklımda şu satırlar dışında pek bir şey kalmamış:
“Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizde şeytan yok... İçimizde acz var... Tembellik var... (sf.287)”
Uygulamada alıntıları sık sık karşıma çıkmaya başlayınca kitabı tekrar okuyayım dedim. Kitap felsefe öğrencisi Ömer ile konservatuvar öğrencisi Macide’nin hayatlarını, duygularını, düşüncelerini, hayatlarının birbirleriyle kesişen kısımlarını anlatıyor. Ömer karakteri duygularını aşırı yaşaması ve sürekli yeni kararlar alması ancak bu kararları uygulayacak cesaretten belki de talihten yoksun olması bakımından 
Fyodor Dostoyevski karakterlerini anımsattı bana. Örneğin 
Tatsız Bir Olay ve 
Öteki kitaplarındaki ana kahramanlar. Macide ise biraz 
Aylak Adam kitabındaki C.’nin arayıp bulamadığı kadını anımsattı. Macide, Ömer için her açıdan kusursuz ve uygun olan insandı fakat Ömer, sadece Macide’ye değil herkese, hatta kendine bile, uygun olmaktan çok uzaktı.
Ayrıca kitabın, toplumun münevver kesimini anlatan kısımlarını üzülerek fakat çokça hak vererek okudum.
Biçem bakımından sürükleyici ve çarpıcı olan bu kitap, edebiyatımızın yapı taşlarından.
·
246 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.