“Bu iş nereye dek sürer? Herhalde yalnız kalıncaya dek. Bütün aynalarda kendinizi görünceye dek, herkesin gözü sizin aynanız oluncaya dek... Daha doğrusu, önlerinde durmasanız da aynaların hepsi sizi gösterinceye dek; gönüllerinde olmasanız bile insanların gözleri sizden duydukları korkuyu yansıtmaktan başka bir işe yaramaz oluncaya dek... Her şey eninde sonunda, onu anlatanın, o tek kişinin, o tek usun gördüğü, düşlediği, düşündüğü değil midir?” Bilge Karasu. Uzun zamandır okumak istediğim bir yazar. Elimde bir çok kitabı var, nedense elim ‘Gece’ye gitti. İlk ondan başladım. Bazı kitaplar bir an önce okunmak istiyor. ‘Gece’ de öyle oldu. Bilge Karasu(1930-1995) felsefî metinlerle, edebî kimliğin harmanlanması hâlinde eserler verdiğini öğrendiğim ve uzun zamandır merak ettiğim, ‘okunma’ zamanının gelmesini, olgunlaşmasını beklediğim yazardı. Karasu, ‘Gece’de kendi iç dünyasının arka sokaklarını, çıkmazlarını, içselleştirdiği, parçalanmış benliğinin birbiriyle çatışmasını, dışsal edinimlerin kendi usunda etkiler oluşturup, gösterdiği reaksiyonları kendine has üslubu ve kelime dağarcığı ile anlatıyor. Bir kaç yerde Oruç Aruoba esintisi hissetsem de genel manada iki yazarın, tarz olarak da, üslup olarak da birbirinden büyük oranda farklı olduğunu çok geçmeden fark ettim. -Oruç Aruoba metinlerinde daha özgün bir noktalama ve şiirsel bir dil kullanır- Yine de Bilge Karasu da felsefî metaforlara yaklaşırken ussal olarak kendince özgündü bence. Biraz daha soyut metinler ve alegori severlere, felsefe severlere tavsiye edebilirim. İyi okumalar.

GeceBilge Karasu · Metis Yayınları · 20202,150 okunma

·

54 görüntüleme

Nurcan Şeyma

@Nurcan89 ·

09 Aralık 2020 10:59

Bunu okumalısın

Zbydncr

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.