Bu gün içimde yalnızlık var.
Ve de ince bir keder.
Sanki kaybettigim herşeyden de beter.
Ah gönlüm ah! yeter artık yeter.
Nerede o çok mutlu olacağımız günler ?
Nerede yarının içindeki o neşe ?
Bir zamanlar hiç bakmazdım güneşe.
Kaybettiğim günlerden kaldı gitmek.
Gidenler hep mutlu mudur ?
Bunu kalanın mutsuzluğunamı borçludur ?
Oysa ki ne çok isterdim sabah erken uyanmayı.
şiir gözlü bir yare sarılmayı.
Kederli cümlelerin sonunda keşke dememeyi.
Dostlar meclisinde şarkı mırıldanmayı.
Simdi söylediğimiz tek şey; belki bir gün olur.
Umut etmek şu anki mutsuzluğumuzdur.
Keşke demek yitip gitmiş bir umut.
Gel artık nerdesin ey şanlı güneş!!
Gel de aydınlat şu bedbaht dünyamı..
Belki kederimi öldürür o kasvetli ışınların,
Sanki bin yıldır karanlığa esir bakışlarım..
Kızılbey