Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021120,7bin okunma
Ne yazık! Ölüm ruhumuzu ne hale getirecek? Ondan ne alıp ne verecek? Onu nereye yerlestirecek? Bazen dünyaya bakıp ağlaması için etten gözler bahşedecek mi?
Sayfa 64Kitabı okudu
Gerçekten de gözler birer mercektir, birer objektiftir, asıl gören organ beyindir.
Sayfa 72Kitabı okuyor
Bahar gözlerin
Yüreğimden fışkıran bir “ah” mıdır gözlerin
Beni benden koparan “eyvah”mıdır gözlerin
Bu gözler o aydınlık, o leylî gözler değil
Yoksa yalancı mıdır, günah mıdır gözlerin.....
Çoğu zaman bana öyle gelir ki, sanat sanatçıyı gözler önüne sermekten daha çok gözden gizler.
Yüreğimden fışkıran bir “ah” mıdır gözlerin
Beni benden koparan “eyvah”mıdır gözlerin
Bu gözler o aydınlık, o leylî gözler değil
Yoksa yalancı mıdır, günah mıdır gözlerin…
Sayfa 33 - TimaşKitabı okuyor
…bilincimizi giderek damarlarımızda dolaşan kanın rengine ve gözyaşlarımızın tuzuna bulaştırdık, bu da yetmiyormuş gibi, gözlerimizi
içimize dönük birer aynaya dönüştürdük, sonuçta gözlerimiz, ağzımızla yadsımaya çalıştığımız şeyleri çoğu zaman hiç sakınmadan gözler önüne serer hale geldi.
Sayfa 30 - Can yayınlarıKitabı okuyor
وَاللّٰهُ اَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ اُمَّهَاتِكُمْ لَا تَعْلَمُونَ شَيْـٔاًۙ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْاَبْصَارَ وَالْاَفْـِٔدَةَۙ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
Allah, sizi analarınızın karnından, siz hiçbir şey bilmez durumda iken çıkardı. Şükredesiniz diye size kulaklar, gözler ve kalpler verdi.
(Nahl, 16/78)
Kendinde, bir kadını görür görmez mukavemetinin derecesini anlayacak bir intikal melekesi tasavvur ediyor. Adeta gözler arasındaki ilk çarpışmadan hakiki cidal neticesi tahmin olunur.
İpekten kabukları soymak, ne keyif! Meyve yemekten ziyade bunda lezzet var.
Sayfa 229 - Ferdi Bey
Gönül yorgunluğu ne, biliyor musun? Gökte yıldızın kalmıyor. Gölgen bir yere sığmıyor. İçindeki şarkı içinde boğuluyor. Penceren sokağa bakmıyor. Bütün sevgi sözleri kalbinde cezaya dönüyor. Kirpiklerin hiçbir güzellikle halkalanmıyor. Baktığın bütün sular yeraltına çekiliyor. Sevmek korkusu ayrılıktan çok önce acı veriyor. Dünyanın bütün cenazeleri evinin önünden kalkıyor. Her gün bir arkadaşın büyüdüğünüz zamanlarda kayboluyor. Girdiğin çıktığın bütün kapıların önünde yabancı, ardında yalnızlık olup kalıyorsun. Ne, biliyor musun gönül yorgunluğu? Kendinden soğuyorsun. Sözünden soğuyorsun. Geçmişinden soğuyorsun. İnandıklarından
soğuyorsun. Baktığın yüzlerden soğuyorsun.
İçine bile bakmıyorsun artık. Dünya, inandığın o yitik cennet değil.
Durup dururken inciniyorsun. Kötü söz gerekmiyor bunun için. Sana söylenmesi de gerekmiyor sözün. Tam kirpiklerinin ucunda bir yarım ay, dudaklarında bir boyalı söz...
bir kırıcı gülüş yetiyor kapanman için. Saygısız ses, kibirli gövde, tüküren gözler... kalabalık, tanrısından büyük! İskeletine kadar çekiliyorsun. Birisine bir söz söyleyeceksin; sessizlik boğucu; şu uzun ayrılığa bir özür, bir sitem... kırk cümle kuruyorsun, ağzını açmadan vazgeçiyorsun. İncinme değil bu, insana olan inancını yitirme!'
Küçük prens : "Ama gözler kör. Yüreğiyle bakmalı insan..."
Sayfa 49Kitabı okudu
Ön yargıyla bakan gözler,
yanlış görmeye mahkumdur.
Sayfa 82Kitabı okudu
