Hazreti Aişe annemizin anlattığına göre:" Allah resulü (sav) bir gün yanıma geldiği sırada bir yakınımın nefesini ölüm kesmek üzere idi. benim çok üzüldüğümü görünce buyurdu ki: Akraban İçin Üzülme. Zira onu şu ısdirabı yaptığı iyilikler gibi sevap kaynağıdır."
Bir türlü söndürülemeyen bir yangın karşısında Hazreti Ömer'e danışılmış. Halife; 'Bu yangın insanların cimrilik ateşinden bir parçadır. Boşa çabalamayı bir kenara Bırakın da, fukaraya yiyecek gıda dağıtın' demiştir.
Yoksul bir Derviş Herat'ta Horasan Valisinin süslü püslü kölelerini gördü. köleler Arap atlarina binmiş, altın Sırmalı elbiseler giymiş, daha başka süslerle süslenmişlerdi. Derviş 'Bunlar hangi beylerdir, hangi ülkenin padişahlaridir' diye sordu. ona dediler ki: 'bunlar Bey değil, Horasan valisinin köleleridir.' yoksul Derviş kalbinden geçen 'Allah'ım Kula bakmak nasıl olurmuş bak da validen öğren' cümlesine engel olamadı. Derviş çıplaktı, yoksuldu, yiyeceği yoktu. Kışın soğukta tir tir titriyordu. elinde olmaksızın böyle bir cürette bulundu. Nihayet günün birinde padişah valinin bazı işlerinden rahatsız oldu ve elini ayağını bağlatıp onu zindana attı. o süslü kölelere de efendimizin hazinelerinin yerini Söyleyin diye türlü işkenceler etti. gece gündüz çekilen işkenceler neredeyse bir ayı buldu fakat tek bir köle bile efendisinin sırrını söylemedi. konuşmayacağı Anlaşılan kölelerin hepsi Paramparça edilerek öldürüldüler. yoksul dervis uykudayken ötelerden şöyle bir ses işitti: 'Ey kendini Derviş zanneden kişi gel sen de kul olmayı valinin kölelerinden öğren.'
Birinden korkunca ondan nefret edersiniz ama boyuna da düşünüp durursunuz onu. Kendi kendinizi aldatirsiniz; aslında kötü değildir dersiniz. Ama onu görünce, tıpkı nefes darlığına tutulmuş gibi olursunuz, soluk alamazsınız.
İlk kitabı resmen gozyaslarimdan goremeyerek okumuştum. Bu ikincisini daha rahat okudum ilkine göre ama buna rahat denirse. Bir günde bitti kitap ama içimde de bir şeyleri bitirdi. Bu tarz kitaplari okumamam gerekiyor sanırım. Eminim bu da rüyalarıma girecek etkisinden uzun süre kurtulamayacagim. Bir insanın zalimliginde gaddarliginda kibirli, bencil, arsız kisiliginde(!) başka ömürler nasıl heba olur onun kitabı. O çocuklar annesiz böylesi bir adamın elinde nasıl o yasa kadar geldiler. Allahim valla düşündükçe nefesim kesiliyor. Bir anne yavrularını göremeden ne kadar yaşayabilir? Bu acının tarifi yok.. yalnız yazara bir noktada kızdım. İngiltere övgüsü.. yabanci devletlerin medeni olduğunu savunduğu noktaya asla katılmıyorum. Geri oldugumuz birçok nokta olabilir ama bu yabancı devletleri daha medeni yapmaz. Onlar medeniyeti de, insanlığı da Türklerden ve Müslümanlardan öğrensinler.