Eskiden her gün gördüğün insanlara nezaketen gülümsenirdi, şimdi gülümsemen de maskenin altında kaybolduğu için banka soyguncuları gibi bakıyoruz birbirimize ya da çoğu zaman gülümsemenin faydasız olduğunu bildiğimizden, gözlerimizi kaçırıveriyoruz. ‘’Günaydın’’ ya da ‘’İyi günler’’ derken bile maskeden sesimizi duyuramadığımızı fark ettiğimiz gün de bıraktık seslenmeyi. Temas yok, gülümsemek yok, seslenmek yok… Bir farenin tekerlek içinde dönüşü gibi dönüp duruyoruz tüm gün.
"Uyandığında az daha uyusam bir şey olmaz deyip uyuyan ve gideceği yere geç kalan ardından koşar adımlarla uykulu uykulu evden çıkan herkese GÜNAYDIN …"