Şunu diyorum: Kocamla elli yıl yaşadık, mutluluğu aradık aradık bulamadık. Elimizdekileri kaybedeli iki yıl oluyor, hizmetçi olarak yaşıyoruz ama gerçek mutluluğu bulduk, artık başka türlüsüne ihtiyacımız yok.
Zenginken kocamla bir saat bile huzurumuz yoktu; ne konuşabiliyor ne ruhlarımızı düşünebiliyor ne de dua edebiliyorduk. Bir sürü meşgalemiz vardı!
Okur Takip Önerileri
"İnsanlar sadece kendi hayatları için kaygılandıkları, kendilerini kolladıkları için yaşar sanırdım, oysa onları yaşatan tek şey sevgiymiş. Seven insan Tanrı'nın, Tanrı da onun içindedir, çünkü Tanrı sevgidir."
Sayfa 27Kitabı okudu
"Tanrı da bana şöyle dedi: "Git kadının ruhunu al, sonra da şu üç kelamımı öğren: İnsanda ne var? İnsana ne verilmemiştir? İnsan neyle yaşar? Bunları öğrenince yine göğe döneceksin."
Sayfa 24Kitabı okudu
Sarığımın arasına bir katmerli gül sıkışmış onu, yani ondan yayılıp duran rahiyayı, o küçümen balçığa katıp parmak kadar saman çöpü ile karıştırdım. Bu ıssız dağ başına bu tekkeyi kurup çattım.
O çocukların bakışlarından gülüşlerinden, yüzlerinden, sözlerinden toplanıp gelen ne varsa, hayatımın bu son cüzüne, o ak sayfanın kenarına nakışlandı.
Esrarımın aslı budur.
Şimdi her neyse kendini gelip bulacak olan veya her neyse kendinin gidip bulacağı olan. Onu gidip bulmalı. "Bilmekle" "bulmak"ın aynı kökten geldiğini söyleyenler var. O çok şey "biliyordu" ve çok şey "bulmuştu."
Ama...
"Her hayal kırıklığı insana, bildiklerinin yeterli olmadığına, daha öğrenmesi gereken çok şeyin olduğuna işaret eder."
"Tanrı'nın zamanı boldur. Zamana muhtaç değildir O. Şeytana, kötüye, uyumsuza, inkâra, kara renge fırsat verişi bundandır. Ama insanın zamanı dardır, zamana muhtaçtır. O zamanı iyi kullanmak zorundadır. Onun için, Tanrı'nın bir sınav için musallat ettiği, bu yarasalara özgü ruh durumlarından korunmak zorundadır."
