"Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar."
Hiçbir şey bana önceki gibi görünmüyordu. Bu ışıklı geniş pencereler, bu güzel güneş, bu mavi gökyüzü, bu güzel çiçek artık bir kefenin rengi gibi beyaz ve solgundu."
Ruhunda bir yerlerde hala canı yanıyordu, ama bu muştulu bir acıydı, akkor gibi ama yine de yumuşak; tıpkı yaraların, sonsuza dek kapanmadan önceki yangısı gibi.