Kararsızlık içinde durup mutluluğunu seyrettim.
-Gördün mü Şüş, hayat bazen güzelmiş, öyle değil mi ?
-Öyleymiş.
Mutluluğunun bir anını bile kaçırmamak için kapıya kadar geri geri gittim. Eşikte bir an durdum, sırf “altın yürekli çocuk” deyişini duymak için.