Artık çok sevdiğimiz ve neşemizi paylaşamayacağımız biri gittiğinde, neşelendiğimiz için utanıp pişman oluyoruz. Sanki yeniden yaşamaya başlayınca kederimize sadık kalmamışız gibi hissediyoruz.
'Bir düzine erkek çocuğuna bile değişmem seni. Herhalde Avery Bursu'nu kazanan bir erkek çocuğu değildi, ha? O bir kızdı.. Benim kızım.. Gurur duyduğum kızım.'
Nereye gittiğimin ya da dışarıda ne kadar değişik şeyler yapacağımın hiçbir önemi yok. Kalbimde daima senin minik Anne'in olarak kalacağım ve hem seni, hem Matthew'u hem de Green Gables'ı yaşadığım her gün daha da çok seveceğim.