Hür
@homopatiens
Öğrenci
Ankara Üniversitesi - PDR
115 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir defaya mahsus izin ver
yaşam aldığına heybetli ve olduğuna baştan çıkarıcı iken
nefsimi körleyeceğim gözlerine kızgın şişler batırıp
inim inim inlesin diyeceğim söz bu son
bir kez hararetli acısının sesini duyayım
kimseler inanmıyor direksiz peynir gemilerinin kaptanına
iki sözünden biri uzak kıyılara yelken açmak iken
dur hele diyorlar sen şu karşıki adaya geç
taşınacak kasa kasa mal var ne'me lazım
işini yap paranı kap
uzak kıyılara meylediyorum diyorum yüksüz yolculuklara
inan kırık güvertemin de tayfamın da umrunda değildir para
bir defaya mahsus izin ver bana
gök sarksın öksüz evimin perdelerinden
yavrumun tomurcuklu ağzında anasının küskünlüğünün kokusu
yeni sarılmış hanımelleri gibi
tazeciktir şimdi iç çekişlerimden uzak
irademin çirkef özgürlüğünden
insanca mutluluklarım yitik
beş para etmeyen bir adamın aklının
pek sıradan ve sıradışı şimdi mülksüzlüğü
bir defaya mahsus izin ver
denizlerde yıkayacağım doğmamış yavrumun önlüğünü
@sowatly
Akşamüstü henüz güneş yerindeyken yersiz yere hislenmek isterseniz, buyrun.
open.spotify.com/track/5uNHU77Y4...
Okur Takip Önerileri
Ayetle ve hikmetle ispatlandığı üzere bütün mahluklar, erkek-dişi olarak çift yaratılmıştır. Bundan ötürü evrene muhabbetle bağlıdırlar, dünyayı sevmek fıtratlarında vardır. Bunun için insan her şeyden fazla aşka meyleder.
Nâdanlar eder sohbet-i nâdanla telezzüz,
Divanelerin hemdemi divane gerektir.
(Akılsızlar kendi gibi akılsızlarla ettikleri sohbetten lezzet alır, nitekim delilerin arkadaşı da yine deli kimselerdir.)
Ziya Paşa
Geçmiş güzeldir çünkü insan asla bir duyguyu yaşadığı anda
anlamaz. Duygu sonradan açılıp, genişler. Bu yüzden de şimdiyle
ilgili tamama ermiş duygularımız yoktur, sadece geçmişle ilgili
vardır.
Virginia Woolf
open.spotify.com/track/6DJ1zVJeX...
Uykusuz mu kaldın dünkü geceden
Neydem neydem geceden
Uyan uyan yâr sinene sar beni
Dağlar kışımış yolcum üşümüş nasıl edem ben
Uyan uyan yâr sinene sar beni
Dağlar harâmı açma yaramı perişânım ben
Yüce dağ başından aşırdın beni
Neydem neydem yâr beni
Tükenmez dertlere düşürdün beni
Dağlar kışımış yolcum üşümüş nasıl edem ben
“Şimdi benimsin. Karanlıkta benimsin. Ve öldüğün zaman benimsin. Fakat gündüz benim değilsin çünkü gündüz gücüm yok. Gecede, karanlıkta ve ölümde, benimsin. Ve bu sonsuza kadar sürecek. Seni bırakmam gerekse de önemi yok. Zaman zaman yine geleceğim. Karanlıkta benimsin. Ama gündüz sana sahip çıkamam. Gündüz gücüm yok, yerim yok. O yüzden unutma. Karanlık olunca, senin karanlığında olacağım. Ve yaşadığım sürece, zaman zaman seni bulmaya geleceğim, gelebildiğim zaman, tutsak olmadığım zaman.
Ancak yakında gitmem gerekecek.
Onun için unutma… Sen uğur böceğinin gece eşisin, yaşadığın sürece ve öldüğünde bile. ”
D. H. Lawrence
"Geçiyorum ayaklarım altında kumları hıçkırtarak/
Kara yaz! Karanlık yaz! Kararan vücutlardan/
Rıhtıma varmayan ceset elbette hatırlanmaz"
Nietzsche’ye göre hakikati aramak ormanda ilaç olarak kullanılan bir otu aramaktan farklıdır; ilaç, arayanın kendisi için aranır, oysa hakikat kimsenin işine yarayacak bir şey, bir avuntu değildir.
Akın, Enis. "İsmet Özel Şiirinde Parçalanma". Yasak Meyve. Sayı 5. Aralık, 2003
yalnız o herkesler
o herkesler kendine akarak boğulan
ve sürdüren bir güleç kocamışlığı.
İsmet Özel
youtu.be/GQgJ27FAvcw
Üryan geldim gene üryan giderim
Ölmemeğe elde fermanım mı var
Azrail gelmiş de can talep eder
Benim can vermeğe dermanım mı var
Dirilirler dirilirler gelirler
Huzur-ı mahşerde divan dururlar
Harami var diye korku verirler
Benim ipek yüklü kervanım mı var
Er isen erliğin meydana getir
Kadir Mevlâ'm noksanımı sen yetir
Bana derler gam yükünü sen götür
Benim yük götürür dermanım mı var
Karac'oğlan der ki, ismim öğerler
Ağı oldu yediğimiz şekerler
Güzel sever diye isnad ederler
Benim Hak'tan özge sevdiğim mi var
Karacaoğlan
Durma sor halini, hastanın sağın
Tabii solacak gülleri bağın
Hayatın içini kara toprağın,
Üstünden altına inenler bilir.
youtu.be/MNA23uAfM8s
Hezimetin kuşları döner durur başında
Vitalis, sen yaşama boyun büktürdün
Denizin yeli, göğün seli işlemez sana
Doğanın göğsünde topraktan büyüdün
Ruhum, acılarını örtün.
Ağır mermer tabutlarda uyanacak zamandır.
Yenilmiş yaralar içindesin kocamış bunak
Artık ne kavganın tadı
Ne de aşkın dinmeyen fırtınası ulaşmaz sularına.
Elveda kavalın türküsü
Flütün iç çekici elveda
Somurtkan ve karanlık kapılarımı çalmayın artık
Ey hazların derinliği duyumların ateşi elveda.
Charles Baudelaire
“Kurnaz insanlar okumayı küçümser. Basit insanlar ona hayran olur. Akıllı insanlar ise ondan faydalanırlar. Yalanlamak ve reddetmek için okuma. İnanmak ve her şeyi kabul etmek için de okuma. Tartmak, kıyaslamak ve düşünmek için oku.”
Francis Bacon
Yaşamımın ilerlediğini düşündüğüm her döneminde, bir adım atana dek sayamadığım kadar soluklanırım. Bu; benim güçsüzlüğümden, direncimin bilakis kendim tarafından kırılmasından ve gayet aklı başında birinin atan kalbini her durumda öncelik haline getirmesinden kaynaklanır. Güçlü yönlerimi gün yüzünde saydığım gibi zayıflıklarımı da bilirim. Farkındalığın fayda etmediği bu anlarda, başkasının kendi hayatı üzerinden verdiği örnekleriyle donatılmak, hep yanında olduğuna inandıklarına geriden bakmak, başkasına göre ucuz birtakım ayrıntıdan ibaret durumları değerli detaylar haline getirmek ve bencilliği sencilliğe çeviren bir dünya görüşünü tek bir insana karşı benimsemek hayatımı ilerleyemeyecek bir duruma getirir. Ben bunları hayatımı ilerletmeye çalıştığım her yıl yaşarım ve yaşadıklarımı her yıl çivit mavisi yahut siyah fark etmeksizin bir gece soluklanarak yazarım. Tek fark, kaç kez soluklandığımı sayarım. Çünkü ilerleyemediğimi bilir, çakıldığım yerden kurtulmak için aslında bir nevi kendime yazarım. İncinmek istemiyorsan kendini incitebilmelisin. İster bir bıçakla yap bunu, istersen sevdiklerine bağır. İstersen bir duvarı yumrukla, istersen kendini. Benim seçimim farklı. Ben yazacağım. Her defasında soluk soluğa kalacağım.
“her zaman sarhoş olmalı. her şey bunda: tek sorun bu.
omuzlarınızı ezen, sizi toprağa doğru çeken zamanın korkunç ağırlığını duymamak için, durmamacasına sarhoş olmalısınız.
ama neyle ? şarapla, şiirle ya da erdemle, nasıl isterseniz. ama sarhoş olun.
ve bazı bazı, bir sarayın basamakları, bir hendeğin yeşil otları üzerinde, odanızın donuk yalnızlığı içinde, sarhoşluğunuz azalmış ya da büsbütün geçmiş bir durumda uyanırsanız, sorun yele, dalgaya, yıldıza, kuşa, saate sorun, her kaçan şeye, inleyen, yuvarlanan, şakıyan, konuşan her şeye sorun, ‘saat kaç’ deyin; yel, dalga, yıldız, kuş, saat hemen verecektir karşılığını: ‘sarhoş olma saatidir... zamanın inim inim inleyen köleleri olmamak için sarhoş olun durmamacasına ! şarapla, şiirle ya da erdemle, nasıl isterseniz.”
Charles Baudelaire
Gençtim ya, ne farkeder deyip geçerdim
nehrin uğultusu da olur, dalların hışırtısı da
gözyaşı, çiğ tanesi, gizli dert veya verem
ne fark eder demişim
bilmeden farkı istemişim.
Vay beni leylak kokusundan çoban çevgenine
arastadan ırmaklara çarkettiren dargınlık!
Yola madem
çöllerdeki satrabı yalvartmak için çıkmıştım
hava bozar, yüzüm eğik giderdim yine
yaza doğru en kuduzuyla sürüngenlerin sabahlar
yola devam ederdim.
İsmet Özel
“doğanın bana verdiği bu ödülden
çıldırıp yitmemek için
iki insan gibi kaldım
birbiriyle konuşan
iki insan..”
Edip Cansever
“Öyle bir çehre takın ki günlük güneşlik
Öyle bir yürü ki her yer yakın
Öyle bir rüyadan uyan ki
Tüm uyumuşluklara değsin”