kendimi bütün ruhumla unutmanın uykusuna bırakmak istiyordum. unutmam mümkün olsaydı, unutmak sürekli olsaydı, gozlerim kapansaydi da azar azar uykunun otesine, mutlak hiçliğe gomulebilseydim, varligimi artık hissedemez olacağım noktaya varsaydım, bir mürekkep damlasinda, bir musiki ahenginde ya da renkli bir ışında erir giderdim ve sonunda dalgalar ve şekiller oyle buyurlerdi ki , hissedilemezin içinde silinir, yok olurlardi. o zaman dilegime kavusurdum.