Daha çok küçük
yaşlardan itibaren anne-babamızın ve çevremizin
ahlak kurallarıyla karşı karşıya kalırız. Yanlış bir şey
yaptığımızda, anne-babamız "A, böyle yapılmaz!"
ya da "A, ne ayıp şey!" derler. Büyüdükten sonra
da ahlak kuralları ve yargılar devam eder.
Çevremizin ahlaksal beklentileri sanki içimize girmiş,
benliğimizin bir parçası olmuştur. Freud bunu
üstben diye adlandırır.
- Bununla vicdanı mı kastediyordu?
- "Üstben" dediği şeye vicdan da dahildir.
"yokluk" kavramı üzerinde düşünmem gereği de
doğar. İnsanın var olmasını, bir gün gelip
varolunmayacağım
düşünmeden
anlamak
mümkün olmaz. "Varlık"la "yokluk" arasındaki
gerilim, "oluş" kavramında ortadan kalkar. Çünkü
"oluş" bir anlamda hem olmayı hem de olmamayı
içerir.
Belki Binbaşıyla
Hilde ve dolayısıyla onların hayatında küçük bir
parça oluşturan bizler de bir başka kitabın
konusuyuzdur!
- Bu, daha da beter bir şey. O zaman biz
gölgelerin de gölgesiyiz demektir.
Okur Takip Önerileri
Sevgili
Hilde!
İnsan
beyni
bizim
anlayabileceğimiz
kadar
basit
olsaydı,
onu
anlayamayacak kadar aptal olmamız gerekirdi.
Sevgiler, baban.
Okula gitmem gerek. Karne alıp biraz eğleneceğiz bugün.
-
Boşver!
Eğer
yalnızca
bir
bilinçte
varolduğumuz doğruysa, eğlence saatinde içilen
gazozlarla yenen ıvır zıvırın tadı da yalnızca
hayalimizde olan bir şeydir nasılsa!
- Ama karne...
- Sofi! Ya yüz milyarlarca galaksiden birindeki
bir gezegenin ufacık bir parçasındaki akıl almaz bir
evrende yaşamaktasın, ya da bir Binbaşının
usundaki elektromanyetik dürtülerde.
Sense tutmuş
"karne"den
bahsediyorsun.
Utan, utan!
hiçbir olasılığı dışlamamalıyız. Ama her
şeyden de şüphe etmeliyiz.
Rus bir beyin cerrahıyla yine Rus bir astronot
din konusunda tartşıyorlardı. Beyin cerrahı dindar,
astronotsa dindar bir kişi değildi. "Uzayda çok
dolaştım," diye övünerek konuştu astronot, "ama
ne Tanrı'yı gördüm ne de meleklerini!" Cerrah
cevap verdi: "Ben de çok zeki beyinler ameliyat
ettim, ama tek bir düşünce görmedim!"
Aristotalesin kadın hakları görüşü.
Son olarak Aristoteles'in kadınlar konusundaki
görüşlerinden kısaca bahsedelim. Ne yazık ki onun
bu konudaki görüşleri Platon'unkiler gibi iç açıcı
değil. Aristoteles'e göre kadında bir şey eksiktir.
Hatta kadın "eksik bir erkektir. Üreme olayında
erkek etkin ve verici iken kadın edilgen ve alıcıdır.
Çünkü çocuk erkeğin özelliklerini
Platonun kadın hakları görüşü.
Ama burada yine de, kadınlarını
yetiştirmeyen bir devletin yalnızca sağ kolunu
çalıştırıp güçlendiren bir insana benzediğini söyler.
Ancak insanların çoğu
gölgeler arasındaki yaşamından hoşnuttur. Bu
gölgelerin birer sahibi olduğunu düşünmezler.
Gölgelerin asıl olduğunu sanırlar, yani gölgeyi gölge
olarak
algılamazlar.
Neden çirkinmiş çok tombiş bir dede.
Kesin olan tek şey, Sokrates'in müthiş çirkin
olduğu idi. Şişman, kısa boylu, patlak gözlü, hap
burunlu idi. İçininse "mükemmel bir güzellikte"
olduğu söylenir. Ayrıca, "ne şimdi ne geçmişte
Sokrates gibi birisi bulunamaz" da denir. Tüm
bunlara karşılık Sokrates felsefi uğraşları yüzünden
ölüme mahkûm edildi.
İnsan ne hakla başkalarının inancına "bâtıl
inanç" diyebiliyordu?
Senden beklentim, dünyayı hazır, verildiği gibi
kabul edenlerden biri olmamandır, sevgili Sofi
Tavşan meselesinde sihirbazın bizi kandırdığını
biliriz. Merak ettiğimiz şey bunu nasıl becerdiğidir.
Dünyadan söz ederken ise durum biraz farklıdır.
Dünyanın hokus pokus bir şey olmadığını biliriz,
çünkü biz de Dünya'da yaşamakta olup onun bir
parçasıyızdır. Aslında sihirbazın silindir şapkasından
çıkarılan bizizdir. Tavşanla aramızdaki tek fark,
tavşanın bir sihirbazlık oyununa dahil olduğunun
farkında olmayışıdır. Biz ise gizemli bir şeylerin bir
parçası olduğumuza inanır, şeylerin arasındaki
ilişkiyi bulmaya çalışırız.
Not: Beyaz tavşandan söz ettik ya, tavşanı tüm
evrenle karşılaştırmak daha yerinde olur belki.
Burada yaşayan bizler, tavşanın tüylerinin
dibinde yaşayan minicik böcekler gibiyiz.
Filozoflar ise tavşanın ince tüylerine tırmanarak tepeye çıkıp koca sihirbazın gözlerinin ta içine bakmaya çalışır.