Ancak acı veren şakalardan, hüzünlü nüktelerden hoşlanıyorum. Salt gülmek için gülmek bana tiksinti veriyor, hatta korku veriyor. Gülmek, trajediye hazırlanmaktan başka bir şey değildir.
Sayfa 164Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Birbirlerini tüketerek besleyen, böylece var olanların yaşadığı nokta kadar bir toprak parçası üzerinde kısa sayılabilecek ömrü hızlıca tükendi.
Güneşten ağır ağır gölgeye geçilir gibi, pek de anlamadan akşam olur gibi, ışıklı, neşeli bi yüzden kederlere geçti Aziz Bey. Kederli bir mazisi oldu. Burnu havada, başı dikti hep. Başka türlü yaşamayı beceremediyse de, o gece Haliç’in kirli sularına bakarken anladı ki hep öyle, burnu dik yaşadığını sanmış. Oysa şiddetle yanılmış. Ve anladı ki hayatı tümüyle bir yanılgıymış.
Yanılgılarla dolu bir ömrün bütün çilesini saklamaktan artık vazgeçmiş, çökmüş yaşlı yüz, bir anda ağlamaklı oldu, öyle kaldı.
Hayalleri gerçek hayattan çok daha zengindi. Görünmeyen ve ebedi olan hayali şeyler, görünüp sonradan kaybolan gerçek şeylerden çok daha güzeldi
Sayfa 16Kitabı okudu
O dönemde çok kişi beni kovalıyor, bana sesleniyor, onları yanıma almam için yalvarıyorlardı. Arada bir beni çağırıp gergin seslerle adımı fısıldayanlar da vardı. “Beni al,” diyorlardı ve onları durdurmak mümkün değildi. Korktukları açıktı ama benden korkmuyorlardı. İşi batırıp kendileriyle yüzleşmek zorunda kalmaktan korkuyorlardı; dünyayla ve sizin gibilerle yüzleşmekten.
Başını kaldırmaya cesaret edemiyordu ama kelimleri birbiri ardına okurken kendisini izleyen korku dolu gözleri farkındaydı. İçinde bir ses melodi çalıyordu. Senin akordeonun bu, diyordu.