İsmiyle ve konusuyla beklentimi hayli yükseğe çıkardıktan sonra, okumanın beni hayal kırıklığına uğrattığı kitap…
Belki de benim çok daha iyi bir şey beklememden kaynaklanıyor bu durum, emin değilim. Ancak kitabın incelemelerini okuduğumda, genelin bu kadar olumlu yorum yapmasına şaşırmadan edemedim. Kitap bana baştan sona, ilgi çekici, farklı ve yüksek potansiyeli olan bir konunun harcandığını hissettirdi, dürüst olmak gerekirse.
Kitabın akışına bakacak olursak, depresif bir anlatıdan ziyade, umut verici bir içerik bekliyordum; bu yüzden Alan karakteri beni şaşırtmadı. Ancak başarılı bir karakter olduğunu da hissettim diyemeyeceğim. Alan başta olmak üzere, tüm karakterler oldukça yüzeysel hissettirdi. (Ek olarak, Alan’ın küçük olduğunu vurgulamak için mi yoksa daha sevimli olmasını sağlamak için mi yapıldığını bilmediğim konuşma bozukluğu durumu, karakteri benim için daha da irite edici bir hale getirdi.)
Eğer bir karakter gelişimi varsa bile, bunu hissettiğimi söyleyemeyeceğim. Karakterlerin değişimleri ve gelişimleri o kadar hızlı ve mantıksızdı ki, nasıl bu kadar değiştiler pek anlamış değilim.
Sonuç olarak, benim için ilgi çekici bir konunun iyi değerlendirilemediği yavan bir okuma deneyimiydi. Karakterler derinlikten yoksun, verilmek istenen mesajın bağlamı ise fazla basit ve aceleye gelmiş gibi olmasıyla, adeta bir çocuk kitabı tadındaydı.
Farklı bir bakış açısı arayanlar bu kitabı okuyabilirler, ancak yüksek beklentilere girmeden okumalarını öneririm. Okuyacak olanlara şimdiden keyifli okumalar.
