Ah Bandini benim üzümlü kekim :))
“..ben de melek sayılmazdım; benim de ruhum buruk, düğümlenmiş; yalnız olduğunu sanma; çünkü Arturo Bandini sana rahatlıkla eşlik edebilir; senin Arturo Bandini’n var ve sana anlatacak çok şeyi var.”
.d
Deniz kenarında yengeç kaynayan sivri taşlar vardı. Yengeçlerin başları beladaydı çünkü martılar peşlerindeydiler. Martılar çığlık çığlığa aralarında kavga ediyorlar, birbirlerini pençeliyorlardı. Kuma oturup onları izledik. Camilla martıları çok güzel bulduğunu söyledi.
“Nefret ederim martılardan,” dedim.
“Sen!” dedi. “Sen her şeyden nefret edersin.”
“Bak şunlara,” dedim. “Ne istiyorlar zavallı yengeçlerden. Yengeçlerin kimseye zararı yok. Neden sürü halinde yengeçleri yağmalıyorlar?”
“Yengeç,” dedi. “Ihh.”
“İğrenç hayvandır martı,” dedim. “Ne bulsa yer, leş yiyicidir.”
“Allah aşkına sus. Her şeyi berbat etmekte üstüne yok. Yediklerinden bana ne?”
“Ne önemi var? Sen bir hiçsin, bense bir zamanlar biri olmuş olabilirim ve hepimize giden yol sevgidir.”
“Yaşamak yeterince zor, ölmekse büyük işti.”
Ruhunu yitirmiş biri dünyaya sahip olsa ne fayda?
"...hayatta değildik aslında, hayatta olmaya çok yaklaşıyor ama olamıyorduk.”
Derken bir akşam üstü geldi çattı, ne yapsam acaba, sözcüklerle yıkanmış ruhum serin, ayaklarım yere sağlam basıyor. Diğerleri ne yapıyorlar acaba, dünyadaki diğer insanlar ne alemde?
Ruhunu yitirmiş biri dünyaya sahip olsa ne fayda?
"Hassasiyet gerektiren önemli bir sorunla karşı
karşıyaydım. Sorunu ışıkları söndürüp yatağa girerek hallettim.!"
Ya istediğim gibi olurdu, ya da olmazdı.
“Başka bir şey istiyor musun?” diye sordu. Beyaz önlüğü kola kokuyordu. “Sen buna kahve mi diyorsun?” dedim. Birden güldü yine. Bir çığlık, başladığı gibi biten metalik bir deli kahkaha. Çarıklarına diktim gözlerimi yine. İçten içe geri çekildiğini hissettim. Canını yakmak istiyordum. “Kahve değil belki de bu,” dedim. “İçinde şu iğrenç çarıklarını kaynattığın sudur belki.” Başımı kaldırıp yakıcı siyah gözlerine baktım. “Bilmiyor olabilirsin. Ya da umurunda olmayabilir. Ama ben kız olsam Main sokağında bu çarıklarla dolaşmazdım.” Sözümü bitirdiğimde nefes nefese kalmıştım. Dolgun dudakları titredi, ceplerine soktuğu yumrukları kolalı beyazlığın altında kıvranıyorlardı. “Nefret ediyorum senden,” dedi. Hissettim nefretini. Kokusunu aldım, duydum hatta, ama sırıttım yine de. “Ediyorsundur umarım,” dedim. “Çünkü senin nefretine mazhar olan birinin olumlu yanları pek çok olsa gerek.” Bunun üstüne çok tuhaf bir şey söyledi. Hâlâ kulaklarımda, “Kalp krizinden ölürsün inşallah,” dedi. “Şu oturduğun iskemlede kalasın.”
Zor günler, bulutsuz mavi günler, ortasında güneşin yüzdüğü mavi bir deniz. Bolluk günleri -bol endişe, bol portakal. Yatakta portakal, öğlen portakal, akşam portakal. Düzinesi beş sent. Gökyüzünde güneş, midemde güneş suyu.
Kitaplardan daha iyi sığınacak bir yer bulan söylesin..
“O denli yaraladılar ki beni, kitaplara sığındım.”
Tanrım, artık bir ateist olduğum için beni bağışla, ama Nietzsche'yi okudun mu? Ne kitap!
“Nefret ediyorum senden,” dedi.
Hissettim nefretini. Kokusunu aldım, duydum hatta, ama sırıttım yine de. “Ediyorsundur umarım,” dedim. “Çünkü senin nefretine mazhar olan birinin olumlu yanları pek çok olsa gerek.”