Ozan bir yorumu yanıtladı.
Eğer Tanrı varsa, bundan daha önemli bir mesele yoktur. Eğer Tanrı yoksa, önemli bir mesele de yoktur.
Ya da tanrı olmadığı için her şey daha da ciddiye binmiştir. Mesela artık insanların varlığını kökenini araştırabiliriz mesela iyiliğin önemine cennete gitmek için değilde daha farklı bir açıdan bakabiliriz.Evrenin nerden geldiğini araştırabiliriz veyahut insanların neden batıl inançlara inandığını araştırabiliriz . Tanrı mı yok iş çok
Tanrı yoksa tek gerçek ölümdür. Ve ölüm tek gerçek olduğu sürece hiçbir şeyin bir önemi yoktur. Hitler ile Meryem'in aynı şekilde yokluğa karıştığı bir evrende iyi olmak da değerli değildir. Tüm bunlar bir insanın iyilikler yapmasına, hayattan keyif almasına veya bir şeyleri araştırmasına engel değildir. Ancak ölüm tek gerçek olduğu sürece tüm bunlar hayatta kalabilmek için tutunduğumuz zayıf dallardan ibaret olacaktır. Ancak bir Tanrı ve ahiret varsa, yaptıklarının bir değeri, bir karşılığı olacaktır. İşte o yüzden O varsa daha önemli bir şey yoktur. O yoksa da önemli bir şey yoktur.
Ozan bir yorumu yanıtladı.
Bilim
Stephen Hawking'in "Büyük Tasarım" isimli kitabı, şu sorularla başlar: "Evren nasıl devinir? Gerçeğin doğası nedir? Bütün bunlar nereden geldi? Evrenin bir yaratıcıya ihtiyacı var mı?" Bu soruların her biri felsefi sorular olmasına rağmen Hawking; felsefeyi reddettiğini, felsefenin öldüğünü ve artık "gerçeği aydınlatma
Bu yorum görüntülenemiyor
Ozan bir yorumu yanıtladı.
Anlam
İnsan, yaşadıklarının değersiz olduğunu kabul etmek istemez. Aslında o kadar da önemli olmadığını içten içe biliyor olsa da bunu kabullenemez. Mana arar insan, doğası gereği mana arar. Çoğumuz çoğunluğa uymakta mana buluruz. Çoğunluksa doğası gereği hayvansı isteklere sahip olduğundan kendini hayvansı hazlara kaptırır. Esasen bu hazlar bir bebeği oyalamak için ona verilmiş emzik benzeri görev görür. İnsan o emziğin süt vermediğini fark edene kadar aydınlanamaz. Karanlığın içindeki insan, hayvansı hazlara ulaşmayı hayat gayesi haline getirir. Bir kısım, bu hazların kendini mutlu edemeyeceğinin farkında olsa bile içgüdüleri gereği çoğunluğa uyar. Anlamsızlığın yarattığı korkuyla baş edemeyen insan; kendini, kalabalık yığınların oluşturduğu haz elde etme yarışında bulur. Yaşamını en yüksek sayıda hazza ulaşmaya adamıştır. Bu haz girdabından insanı tek bir soru kurtarabilir. "İyi de ne uğruna?" Ancak bu soruya verilebilecek rasyonel bir cevap hayatı anlamlı kılabilir.
Bu yorum görüntülenemiyor