Sabitlenmiş gönderi
Aldığım bir mesaj bir şehit yakınındandı: 'Kafam karıştı' diyordu, 'şehitlerimiz var. Ama doğruların bize yansıtıldığı gibi olmadığını görmek...'
Bir kitap okudu
120 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Azad
"Bizim mahallede 450 kişi gözaltına alındı. Özel Tim evimize postallarla girdi. Küfürler, bağırmalar arasında babamı aldılar. Babam apar topar götürülürken dönüp 'bir saniye' dedi. Üzerinden bir Milli Piyango bileti çıkardı ve anneme 'bunu al' dedi. O an annemle göz göze geldik, babamın bir daha dönmeyeceğini düşündüm. 36 gün işkencede kaldı. İşkenceden çıktığında ancak birilerinin desteğiyle yürüyebiliyordu. Beş yıl hapis yattı. Çıktığında asosyal, içe kapanık, ürkek bir adamdı. Beni dağa çıkaran, babamın acılarına ettiğim bu tanıklıktır."
Baran
"Ben bu işe 20 yılımı vermişim. Ablamı o yolda kaybettim. Ama kim ülkesini bırakmak ister. Benim memleketim Türkiye. Dağdasın, bazen bir köyün yakınından geçerken bir evin bacasından duman çıkıyor. Diyorsun ki: 'Acaba hangi yemeği pişirdiler, sofralarında ne var?' Ama gidemiyorsun. Evin ışığı yanıyor, senin evin yok. Bacası tütüyor, sen soğuktasın. Bizim dağa çıkma gerekçemiz insanca yaşamaktı. Bacası tüten bir eve baktığımda aklıma ilk önce barınma gelir. Ama barınma tek başına huzur vermez. İnsanın kimlik ihtiyacı var. Biz hayal kurardık. Bağımsız ülke projesini tartışırdık. Sonra büyük hayallerin gölgesinde insanı ihmal ettiğimizi fark ettik. 99'dan önce büyük idealler vardı. 99'dan sonra hayatı konuşmaya başladık. Güzel bir ev hayalini, evlilik hayalini de içeriyordu bu."
Kendal
"Ben yurtseverliği bilmem. Sosyalistliği de bilmem. Beni ne itti o zaman? Bana göre devlet bizi dağa gönderdi. Panzerle bilmem kaç kilometre hızla bir kasabanın içinden geçersen o panzeri izleyen gençleri dağa gönderirsin. Devlet ve de ötekiler bir iç muhasebe yapmak zorunda. Devlet 'ben insanıma ne yaptım?' demeli. Ötekiler de 'biz ne yapıyoruz?' demeliler. Devlet biraz daha muhasebe yapsa karşı taraf da yapabilir."
Rewan
Karda donan parmaklarının arkadaşları tarafından nasıl tek tek kesildiğini anlatmıştı Réwan. Bir zeytin kutusunda biriken parmaklarını nasıl hâlâ rüyasında gördüğünü.
Azim
''Dağa giden çocukların hepsini yan yana getir. Hepsinin de ortak yaraları vardır. Korkuyu yenmenin tek yolu dağın arkasına bakmaktır.''
ASPARA
"Asker köyde rahat vermeyince 93'te İstanbul'a göç etmek zorunda kaldık. Eğer aileniz politikse siz de politik olmak zorundasınız. Size sunulan seçenekler ya delirmek yahut dağa çıkmak. Ben dağı seçtim."
Delal
"Psikolojik baskı vardı üzerimde. Ne yapacağımı tam bilemez haldeydim. Kendimi partiye (PKK) katılmış buldum. Öyle bir dönem ki yönlendirilmeye müsaitsin, iradenle hareket edemiyorsun. 17 yaşındasın, nasıl kendi iraden olabilir ki?"
Rıza
"Ben Apo'nun adını bile bilmezdim. Katılınca öğrendim. Benim meselem Kürtlerin haklarına kavuşmasıydı."