Yoruldum. Çok yorgunum...
Sayfa 30Kitabı okuyor
Birbirimize anlatacak hiçbir şeyimiz ve her şeyimiz var. Ve aynı zamanda, o kadar da umursamıyoruz ki söylenenleri, olanları, aynı odada bulunduğumuzu bile unutabiliyoruz.
Sayfa 30Kitabı okuyor
Aynaya bakıp kendini tanıyamamak, insanın kendi anılarını bir başkası yaşamış gibi anlatması, dünyanın kendisi dahil üzerindeki hiçbir şeye kayda değer bir varoluş nedeni bulamamak ve zihnin bedenden binlerce kilometre uzak olması o kadar korkunç ki!
Sayfa 29Kitabı okuyor
"Seni anlıyorum" demek büyük bir yalandır. Kocaman bir yalan. Kimse kimseyi anlayamaz ve tanıyamaz dünyada...
Sayfa 179 - Doğan kitap eviKitabı okuyor
Yanıtı olmayan bir soru olarak geldim dünyaya. Ve sorusu olmayan bir yanıt gibi de gidiyorum.
Ben doğdum! Oysa güneş batıdaydı. Ben geceye geldim. Aya misafir oldum..
Kendimi defalarca buldum, defalarca kaybettim.
"İçi ne kadar doldurulursa doldurulsun, yine de hafiftir hayat. Çünkü altı deliktir. Delikse ölümdür! Bütün kazançlar bu delikten kayıp gider."
"Kayra, bir gün bana “Mutsuzluğuna hiçbir çare aramıyorsun” demişti. “Ve en büyük acının kendininkinin olduğunu düşünüyorsun. Dünyadan haber olmayan bütün gerizekâlılar
gibi. Ölmesine çeyrek kalmış, herkesi yaşadığına pişman etmeye çalışan, sağlıklı oldukları için suçluluk duymalarını isteyen hastalıklı, yaşlı bir kadın gibisin."
Sayfa 29Kitabı okuyor
Radyoda ise Tom Jones'tan "I'm Coming Home" çalıyordu. Coming home... Bulsak o evi, biz de döneriz bir gün belki...
Sayfa 169Kitabı okuyor