Bazen öyle bir noktaya geliyorum ki,
Birçok şeyin adını koyamaz oluyorum...
Dost,düşman,sevgi,öfke,yaralar, ve dikiş izleri.
Hepsi birbirine karıştı
Net olan şey o ki, kalbim yumşaldıkca insanlar dahada acımasız oluyor.
İşte bu yüzden dışım sert, adım yavaş ve korkak.
Hayallerim sınırlı
Yüreğimde ise açılan yaralar ve dikiş izleri...
