Ağaç ve Doğanın Doğası
John FowlesSözler ve Alıntılar
Doğa acı çekmektedir. Bizim doğaya kayıtsızlığımız ve düşmanlığımız, doğanın tek amacının var olmak ve varlığını sürdürmek gibi görünmesi gerçeğiyle yakından bağlantılıdır. Bunun, kendimizinki de dahil tüm canlı varlıkları kapsadığını düşünebiliriz; ama biz uzun zamandır böylesine Soyut bir güdüyle yetinmeyi bırakmış durumdayız.
Yalnızca doğuştan mekanik bir yazı tarzına sahip olan ve seri üretim yapan romancılar araştırmaya çok değer verirler. On durumdan dokuzunda doğal bilgi ve imgelemin sağlayamadığı şey, her durumda kesinlikle dışarıda bırakılması gereken şeydir. Hepimizin içindeki yeşil insan, bunun çok iyi farkındadır.
Ağaçlar arasında gezinmeye, bilmenin, deneyim kazanmanın ve zevk almanın, bilimin ve sanatın ana biçimleri dışındaki bir yolunu tanımlama amacıyla "sanat" sözcüğünün daha geniş bir kullanımını araştırmak amacıyla başladım - sonunda ağaçlara yeniden döneceğiz...
Kameramla görkemli yakınlaştırmalar yapamıyorsam ve çevremdeki doğada ender yaratıklar bulunmuyorsa hepsinin canı cehenneme. Günlük yaşamlarında doğadan uzak olanlara doğanın herhangi bir sunumu hiç sunulmamasından belki de daha iyidir. Yine de bu tür doğa sunumlarının büyük bir bölümü gerçekliğe vabancılaştırıcı bir başka seçim ya da indirgeme olan vahşi hayvan koleksiyonu anlayışından geliyor gibi görünmektedir. Demir çubukların arasından şemsiyeler sokulması, hayvanat bahçesinden televizyon ekranına geçişle birlikte sona ermiş değil.
Sanırım, bir gün bir romancı olabileceğimin ilk işareti, kendi okulumda, uzun bir girişle başlayan tüm sınav kitaplarına karşı duymaya başladığım ateşli nefretti. Bunlardan birisi de, kitabı okumaya başladığımda özgün metni her zaman bir cesede indirgeyen, önceden belirlenmiş bir önermenin cansız bir sunumu olan anatomi dersiydi. Dahilerin bile, Shakespeare’lerin, Racine’lerin, Austen’lerin de insani hataları bulunduğunu anlamam yıllarımı aldı.