Katırın biri arpayı yemiş yemiş, semirmiş; başlamış zıplamaya. Bir yandan da: "Ben at dayıma çekmişim, her
şeyim ona benziyor!" dermiş. Ama bir gün katırı koşturmuşlar. Koşu bittikten sonra suratını asmış, birdenbire
aklına babası eşek gelmiş.
Bu masal da gösteriyor: bir insan, işleri yolunda gidip de yükseldi mi, ne oldum delisi olmamalı, aslını
unutmamalı; çünkü güven olmaz bu dünyaya.