Ali ile Ramazanın aşkını, yetimhaneleri, kimsesiz çocukların başına gelenleri anlatan bir kitap. Bu kitabı ilk defa 10 sene kadar önce okumuştum. Tam o ara bir arkadaşım bir erkek bebeği evlat edinmeye karar vermişti ve ben de arkadaşıma vermiştim bu kitabı okuması için. Bir çocuğun hayatını nasıl kurtardığını bilsin istedim bu kitabı okuyarak. Yarın kitabı başka bir arkadaşıma daha vermeden bir daha okuyayım dedim. Kitap sıklıkla insanın içini bulandırsa da, okudukça kalbimiz acıyıp içimiz burkulsa da, okumaktan ve kullanmaktan hoşlanmadığımız kelimeler yazılı olsa da, nefesimiz sıkışsa ve anlamakta güçlük çeksek te maalesef hayatın gerçekleri bunlar. Ahmet Ümit'in Kırlangıç Çığlığı kitabında da benzer konular geçmiştir ama çok daha hafif bir dille. Ilk okuduğumda da etkisinden uzun süre çıkamamıştım, bu sefer de öyle olacak herhalde. Herkesin severek okuyacağı bir kitap değil bence ama okunmalı.
