Ana Dolu Hikayeler sözleri ve alıntılarını, Ana Dolu Hikayeler kitap alıntılarını, Ana Dolu Hikayeler en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Bu Yörük köylerinde kurt; yol gösteren, kurtaran, yoldaşlık eden kutsal bir hayvan olarak bilindiği için Yörükler, sürülerine saldırıp hayvanlarını telef eden bu canlıya ‘kurt’ demez, ‘canavar’ derlerdi...
“Demek böyleydi... Hayat, tam ‘Bitti!’ dediğimiz noktadan yeniden başlıyordu. Yeni bir hayat mümkündü demek, diye düşündü (...). Demek umut, hep vardı; hep olmalıydı. Düştüğümüz yerden kalkabilirdik demek! Bir dost eli, bizi kaldırabilirdi.”
Gülümsedi. Hakikaten şair haklıydı.Acıyı,derdi,kederi anlatmak kolaydı. Bir damla gözyaşı çizerdiniz, acı olurdu. İçinde soyut kelimeler olan iki cümle kurardınız acı,üç boyutlu hâle gelirdi. Ama ya mutluluk?..İşte o zordu! Şimdi fırçasını eline alsa,gülen bir insan çizse bile içindeki duyguyu yeterince anlatamazdı. Acı, sadece acıydı, yüreği kanatan bir şeydi ancak mutluluk tek bir duygu değildi. Acının,hüznün,kederin,umutsuzluğun hepsinin bir şekli şemaili vardı ama mutluluk, şekilsiz ve renksiz bir şeydi. İnsanın en zor anlatabileceği duygu o an,ona göre mutluluktu. Yirmi dört yıllık yaşamının bu en büyük mutluluğunu,bugün bu tuvale çizmezse sanki onu kaybedecekmiş gibi geldi.
Neydi ki zaten yuva?Sadece çocuk büyütülüp kahır çekilen,çile doldurulan bir yer miydi? Yuva,güzel bir ev miydi? Hayır,yuva kanımızla canımızla kendimizi ait hissettiğimiz yerdi.
Yuva bizim her şeyimizdi. Bize atalarımızdan kalan mutluluktu, hatıralarımızdı. Bizi son nefesimizi verirken bile çağıran,kendine çeken ve bize "Artık çök!" diyen toprak parçasıydı.