Atatürk Sözleri ve Alıntıları
Atatürk sözleri ve alıntılarını, Atatürk kitap alıntılarını, Atatürk en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ülkeye en gerekli olan insanlar, öğretmenlerdi. Gazi, bu yüzden yurtiçinde yaptığı gezilerde öğretmen yetiştirme ve eğitme konusuna karşı özel bir ilgi gösterirdi.
Sekretere söylediğine göre, Gazi, iki gece üst üste yatağına girmemişti.
Yalnız kahve içerek, arada bir de sıcak bir banyo yaparak kırk saat durmadan kitap okumuştu.
Latife Hanım, yabancı ziyaretçileri kabul edip, Gazi’nin adına demeç
vermeye de kalkışırdı. Daily Mail muhabiri Ward Price’a, gayet güzel İngilizcesiyle, “Benim size her söylediğimi Gazi’nin ağzından çıkmış kabul edebilirsiniz, ” demişti. Gazi’ye verdiği bilgiler de her zaman doğru olmuyor ve
bazen ortalığı karıştırıyordu.
Her zaman her yerde kadının gücü...
Toplantıda kadınlar erkeklerden daha çoktu. Gazi, onlara, “Siz bizim hesabımıza eğitim savaşını kazanın, memlekete bizden fazla hizmet etmiş olursunuz,
” dedi. “Sizi bu savaşa çağırıyorum.” Erkeklere de, “Şu andan başlayarak
kadınlarımız ülkenin toplumsal yaşamına katılmayacak olurlarsa hiçbir zaman tam anlamıyla gelişemeyiz, ” dedi.
“Başında yüz güneş birden doğmuş gibi yüzü parlıyordu. Sesinin tonu, el
sıkışı içindeki çoşkunluğu ortaya vuruyordu.”
Ondan, yüksek sesle Byron’dan bir şiir okumasını istedi, bundan kimse bir şey anlamadı. Arkadan Victor Hugo’nun bir şiiri geldi. Bunu da yarım yamalak anlayabildiler.
Milliyetçi Türkiye, azimli ve sabırlı politikası sayesinde, ilk kez olarak Batılı bir büyük devlet tarafından tanınmış ve üstelik bunu, milli çıkarlarına en uygun koşulları elde ederek başarmıştı.
Zübeyde Hanım, “Hayır, ” dedi. “Biliyorum, savaşa gitti.”
Oğluna bir mektup yazdı:
“Oğlum, seni bekledim. Gelmedin. Çaya gittiğini söylemiştin bana. Ama cepheye gittiğini biliyorum. Senin için dua ettiğimi bilmeni isterim. Savaşı kazanmadan geri gelme.”
“Çiçeklerle uğraşmak insanlar üzerinde çok iyi etki yapar, özellikle sert ve sinirli olanları yatıştırmaya yarar,”
“... Yürüyelim, arkadaşlar!
Sesimizi yer, gök, su dinlesin,
Sert adımlarla her yer inlesin, inlesin!”
Işıksız tren, gecenin içinde ağır ağır yol alırken, yalnız O’nun kompartımanı, ışıklı bir dikdörtgen halinde Anadolu’nun sonsuz kırlarına doğru ilerliyordu. Yol üzerinde biriken binlerce köylü, treni bekliyor, Ata’larının son geçişini görmek
istiyorlardı. Meşalelerini sallıyor ve ellerindeki azıcık petrolü yere dökerek tutuşturuyorlardı; toprağından yeni bir Türk Milleti yaratmış olduğu Anavatan’a dönüş yolunu ışıklandırmak için.
Bu emir,
“Ordular, ilk hedefiniz Akdeniz’dir! İleri!” diyordu.
On iki yıldan beri savunma durumunda kalmaya zorlanmış bir milletin, ilk
büyük saldırısı, az sonra başlayacaktı.
Evet, Türklerin için için yanan milli gururlarını ateşleyen kıvılcımı sıçratan İtilaf
Devletleri olmuştu. Ama, Mustafa Kemal’den başka hiçbir Türk çıkıp da bu ateşi, İtilaf Devletleri’nin planlarını altüst edecek şekilde alevlendiremezdi.
Yüz yıl önceki edebi zenginliğimiz..
Şiire ayrılan akşamlarda, örneğin Yahya Kemal gibi tanınmış şairler yüksek sesle şiir okur, arada bir Victor Hugo’dan dizeler söylenirdi. Gazi, kendi de on dokuzuncu yüzyıl Türk şairlerinden kalan şiirleri okuyarak bu resitallere
katılırdı. Gazi, şairlere karşı içtenlikle saygı duyardı. Öyle ki, bir gün, genç şairlerden Nâzım Hikmet’in, kendisinden bir şiirini okuması istenince,
“Ben kabare şarkıcısı değilim, ” diye izin istemeden masadan kalkması bile bu saygıyı zedelemedi. Gazi kızmadı, sadece üzüldü. Çünkü, gerçekten, bu gençle şiir sanatı üzerine konuşmak istemişti.
Öte yandan, hem bir yıl önce Ankara’daki barış denemelerinden, hem de şimdiki karşılıklı telgraflarından Harington’un Türk düşmanı olmadığını ve
barış için çalıştığını anlamıştı. Generalin, Türkler tarafından ele geçirilen başka telgrafları da bunu gösteriyordu. Tarihte, politikacıların savaş, generallerin ise barış uğrunda çalıştıklarını gösteren örnekler vardır. Bu da onlardan biriydi.