Sözler ve Alıntılar
Ülkeye en gerekli olan insanlar, öğretmenlerdi. Gazi, bu yüzden yurtiçinde yaptığı gezilerde öğretmen yetiştirme ve eğitme konusuna karşı özel bir ilgi gösterirdi.
Sekretere söylediğine göre, Gazi, iki gece üst üste yatağına girmemişti.
Yalnız kahve içerek, arada bir de sıcak bir banyo yaparak kırk saat durmadan kitap okumuştu.
Latife Hanım, yabancı ziyaretçileri kabul edip, Gazi’nin adına demeç
vermeye de kalkışırdı. Daily Mail muhabiri Ward Price’a, gayet güzel İngilizcesiyle, “Benim size her söylediğimi Gazi’nin ağzından çıkmış kabul edebilirsiniz, ” demişti. Gazi’ye verdiği bilgiler de her zaman doğru olmuyor ve
bazen ortalığı karıştırıyordu.
Her zaman her yerde kadının gücü...
Toplantıda kadınlar erkeklerden daha çoktu. Gazi, onlara, “Siz bizim hesabımıza eğitim savaşını kazanın, memlekete bizden fazla hizmet etmiş olursunuz,
” dedi. “Sizi bu savaşa çağırıyorum.” Erkeklere de, “Şu andan başlayarak
kadınlarımız ülkenin toplumsal yaşamına katılmayacak olurlarsa hiçbir zaman tam anlamıyla gelişemeyiz, ” dedi.
“Başında yüz güneş birden doğmuş gibi yüzü parlıyordu. Sesinin tonu, el
sıkışı içindeki çoşkunluğu ortaya vuruyordu.”
Ondan, yüksek sesle Byron’dan bir şiir okumasını istedi, bundan kimse bir şey anlamadı. Arkadan Victor Hugo’nun bir şiiri geldi. Bunu da yarım yamalak anlayabildiler.
“Size ben taarruz emretmiyorum; ölmeyi emrediyorum... Biz ölünceye kadar geçecek zaman içinde yerimizi başka kuvvetler ve başka kumandanlar
alabilir...” diyordu. Gerçekten de o çarpışmanın sonunda 57. Alay’ın hemen hemen bütün erleri ölmüş bulunuyordu. Düşman tüfeklerinin açtığı ateş perdesi arasından, durmadan hücum ederek, Türk ordusunun tarihinde ölmezliğe eriştiler.