Ateş Karalamaları
Tomas TranströmerEn Eski Ateş Karalamaları Sözleri ve Alıntıları
En Eski Ateş Karalamaları sözleri ve alıntılarını, en eski Ateş Karalamaları kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"POSTLUDIUM
Dünyanın tabanı üzerinde bir çengele tutunmuş sürükleniyorum.
Benim için gereksiz her şey ona takılıyor.
Bezgin öfke, ışıtan boyun eğme.
Cellatlar taş topluyorlar. Tanrı kum üzerine yazıyor.
Sessiz odalar.
Eşya yerinden fırlamaya hazır gibi ay ışığında.
Yavaşça kendi içime yürüyorum
boş bir zırh ormanı içinden."
Sayfa 68 - Can Yayınları, Çeviri: Cevat Çapan, 1. Basım, Haziran, 2012, İstanbulKitabı okudu
TREN YOLU
Sabahın ikisi, ay ışığı.
Tren durmuş kırların ortasında.
Uzakta yanıp sönen ışıkları bir kasabanın,
donuk donuk göz kırpıyorlar ufukta.
Tıpkı insanın düşünde derinlere dalıp dalıp da
odasına döndüğü zaman nereye gittiğini
hiç hatırlamayacağı gibi.
Ya da insan hasta yatarken nasıl yanıp sönen
kıvılcımlara, bir kaynaşmaya dönerse günleri
belli belirsiz ve donuk ufukta.
Tren hiç kıpırdamadan duruyor.
Saat iki: ay pırıl pırıl, birkaç yıldız.
"Sızıyoruz uyuyan eve.
Yavaşça açıyoruz kapıları.
Eğilip yaslanıyoruz özgürlüğe."
Böyle diyor beyaz yelkenler.
Syros
Sanki çocukluğumuzdan kalma oyuncaklar, devleşmiş, hiçbir zaman olmamız gereken
insanlar olmadığımız için bizi suçluyorlar.
noktürn
Uyumak için yatıyorum. Garip resimlerin, işaretlerin karalandığını görüyorum gözkapaklanmın arkalarında karanlığın duvarında. Uykuyla uyanıklık arasındaki yarıktan büyük bir harf kendini sokuşturmaya
çalışıyor boşuna.
Bazı yüzler gördükleri her şeyden daha açık seçik olurlar ölümden sonra.