Ateşi Çalmayı Deneyenler İçin
Ahmet ErhanEn Beğenilen Ateşi Çalmayı Deneyenler İçin Gönderileri
En Beğenilen Ateşi Çalmayı Deneyenler İçin kitaplarını, en beğenilen Ateşi Çalmayı Deneyenler İçin sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Ateşi Çalmayı Deneyenler İçin yazarlarını, en beğenilen Ateşi Çalmayı Deneyenler İçin yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Sonun Sonsuzluğu
1
Acı, bir ırmak gibi
Doluyor yüreğime
Bardaktan boşanırcasına ağlamak istiyorum
Beni artık ne çiçekler
Ne çocuklar kurtarır
Ne de o her gün
Yinelenen doğum.
Sayfa 7Kitabı okudu
Kısa olduğu halde sanırım en uzun zamanı vererek okuduğum şiir kitabı oldu. Ağır ağır, her bir mısrasını sindirerek, yüreğimden süzerek, hücrelerime işleyerek okudum. Yordu beni 
Ahmet Erhan . Duygularımın fay hatlarını sarsıntıya uğrattı. 9.8 büyüklüğünde depremler yaşattı. Tükendim, yok oldum ama yeniden büyüyüp
Üstüne titrediğim her şeyi yitirmeyi öğrendim çoktan
Karanlıkta yazıyorum
Bu yitik şiirleri
Nasılsa okunmayacak
Kumlar deviniyor ayağımın altında. Kıyı boyunca titriyor dalgalar.. Niye konuşmuyorsun benimle? Niye bu suskunluk? Şu ağacın dallarını ayırsak, ardında ürpererek göğü tütsüleyen sabah yıldızını göreceksin. Varsın yine güneşle gelsin mutluluk, güneşin simgeleriyle. Doğaya olan inancımı hiç yitirmedim ki ben. Varsın yine sabah anlatsın umudu - şimdi gerçekten sabah. Birazdan göğün nasıl bu kadar mavi olabildiğine şaşacaksın. Yaprakların üstündeki çiyler, gözyaşlarıdır gecenin.. Seni çağıran bütün imgelerimi yitirdim. Adını bile unuttum, yalnızca yüzün aklımda. Konuş benimle. Yaşam burgaçlanmadan ayağımın altında. Kumlar çekip almadan beni yüreğine.
Bütün ufuk çizgilerinin ardından bakıyorum dünyaya. Ama sınırsızlığın bile bir sınırı var, bu aldanışlar sağnağında. Ölümle dirimin arasında uzanan o daracık patikada günlerce, günlerce bir şeylerin olmasını bekledim. Suyun tersine akmasını, yolunu şaşırmasını güneşin, dağların uçurumların doldurmasını.. Oysa dünya yeni bir tufana eremeyecek kadar çığırından çıkarılmış o duruk maviliğinde. Bütün nesneler kendileriyle barışmış.
Ey tanımsız öfke! Ey uluyan, durmaksızın uluyan acı! Ey durukluğun kölesi, devinimlerin padişahı! Taş kalmasın taş üstünde. Damla itsin damlayı; kin biriksin.
Var mı ki, bu dünyada kendine yansıyacak bir su? Yok mu ki, kendine dolanacak ağu? Varsa da, yoksa da ben giderim şarkılarımla kırık dökük. Kendimle uzlaştığım an, öldürürüm kendimi. Dünyanız kalır size, allı güllü dünyanız. Çığlık çığlığa giderim. Ama bir başıma, ama yankısız..
Sayfa 53Kitabı okudu