Bir yeniyetmənin dilindən yazılan və böyüklərin ibrət götürməsini nəzərdə tutan sarsıdıcı kitabdır. Yas, fermerliklə məğul olan ailəsi ilə Niderlandın ucqar kəndlərindən birində yaşayır. Bir qış günü qardaşı buz üstündə konki sürmə yarışına qatılır. Faciə baş verir və o, geri dönmür. Yas ailənin tədricən yadlaşdığını, yox olduğunu görür. Ata ilə ana övlad itkisindən sonra canlı ölüyə çevrilir. Marieke Lukas Riyneveldin bu romanında hər şey varsevgi, xəyanət, tənhalıq, Avropa insanının seçimləri. Və hər şey çox çılpaq, olduqca təbiidir...
"On yaşım vardı, artıq paltomu çıxarmırdım. Həmin səhər anam soyuqdan qorumaq üçün hamımıza inək yelininin yağını sürtmüşdü. Bu yağ sarı Bogena qabında buraxılırdı və daha çox südverən inəyin əmcəklərinin çatlamasının qarşısını almaq, döyənəklər və gül kələminə oxşar düyünlərə qarşı istifadə edilirdi. Qabın ağzı o qədər yağlı olurdu ki, onu ancaq çay dəsmalı ilə burub aça bilərdin. Ondan buğda bişmiş inək yelininin iyi gəlirdi. Hərdən tavanı götürüb yelini yaxşıca istiotlayıb, duzlayandan sonra qızardırdım. Dərimdə qoxuyan yağ kimi bu da mənə iyrənc gəlirdi. Anam toppuş barmaqlarını üzümüzdə elə gəzdirirdi ki, elə bil pendirin tutub-tutmadığını yoxlayırdı. Solğun yanaqlarımız saralan mətbəx lampasının işığında parıldayırdı. Neçə ildir qəşəng, güllü lampa kölgəliyi almaq istəyirik. Kəndə gətirirlər, amma anam bilmir alsın, ya yox. Düz üç ildir. Həmin səhər – Milad bayramından iki gün əvvəl onun sürüşkən əllərini gözlərimdə hiss elədim. Qorxdum ki, 7
bu dəqiqə bərk basacaq, göz bəbəklərim mərmər kimi kəlləmin içinə girəcək. Anam deyərdi: “Gözlərin ora-bura baxanda həmişə belə olacaq. Sən gözünü əsl inanclı kimi bir yerdə saxlamırsan. Gözlərini Allaha elə dikməlisən ki, sanki göylər bu dəqiqə aralanacaq. Amma səmalar burada yalnız qar çovğunu üçün aralanır. Gicbəsər kimi gözünü göylərə dikib durmağın bir mənası yoxdur”"
