Önemli olan, yaşamanın benim için çok şaşırtıcı, günün benim için umulmadık bir ışık olmasıydı. Daha önce, yaşadığımı anlamıyormuşum diye düşünüyordum. Yaşamı coşkuyla keşfetmem gerekiyormuş.
Sevdiğim birkaç dost vardı (bunlar sizlerdiniz) ama onlardan çok dostluğu seviyordum; onlara bağlılığım büyüktü ama bu soyluluk ihtiyacındandı; içimdeki her güzel duyguyu seviyordum. Zaten, kendi kendimden habersiz olduğum gibi dostlarımdan da habersizdim, başka türlü yaşanılabileceği de bir an bile aklıma gelmemişti.