Bu kadar can yakıyorsa kaçınmak gerekmez miydi? Yaptığın bir şey seni mutsuz edecekse, yapma. Ama tabii, yapmamak istememesinden çok yapmak istiyordu, çözülemeyen problem
de buydu zaten.
Kayla hiçlik değildi. Heyecandı. Olasılıktı. Riskti. Ona kol kanat gerersen neler olabileceğini kim bilebilirdi? Çok hoş bir sürpriz olabilirdi. Belki aramızda sevgi ve gerçek bir anlayış bile olabilirdi.
Yalanlar. Hepsi içlerindeydi, yüzeyin hemen altında saklanıyor, boğazlarını sıkıyor, dışarı çıkmak için onları zorluyordu. Benden üstün olduklarını düşündükleri için hepsinden nefret ediyordum.