İnsanın çocukluğu, insan yaşamının tohumu mudur?
Merhaba Beyaz Gemi, ben geldim!
Umudun temsili burda Beyaz gemi sanki. Tek güzel rüyası bir tek çocuğun. Evlilikler ne üstüne kurulur, bilmiyorum. Ama herkesin bir beklentisi vardır. Çocuk için evlenen, kadınları damızlık gibi gören bir zihniyet de var tabiki. Yapamıyorsa, hele çocuk doğuramıyorsa, her gün döverim onu, neden, çünkü ben onu çocuk doğurmadığı halde evde durduruyorum. Kızının bu bir tek kusuru için, damadının her türlü eziyetine susan, boyun eğen bir baba.. size de tanıdık geldi mi!
Herkesin o bir tek "kötü" ye tahammülü, ama'ları, ne yapalım'ları. Bir kötü, bir çoğu esir etmeye yetiyor, ne yazık ki!
Ama umut..
Hep yeşermeli, yaşamak nasıl olur yoksa..
Efsaneler lazım, destanlar.. ki kötülük her yerde varken, kötülüğün olmadığı bir yerde vardır umuduyla anlatılan, olmuş gibi farz edilen, o destanlar yolumuza ışık saçsın. Bizi çepeçevre saran dünyada kendimizden mesulüz, ne kadar az kötüyüm ve ne kadar vicdan sahibiyim.
Keyifliydi
Güzeldi, bir sürü çıkarım yaptım kendime.
Her okuyan da etkilenecektir, şimdiden keyifli okumalar, dilerim.