Ve insanların arasında yalnız olmaktan daha korkunç bir şey yoktur. (Syf. 26)
Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstümden geçen, hep ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için? (Syf. 61)