Beyaz da olsa, yalan her şeyin bittiği yerdir
Kuşlar çizip kâğıda uçurmaya çalışıyorum...
Balıklar çizip yüzdürmeye...
Gemiler çiziyorum bir sürü...
Batıyorlar...
Liman çizecek yer bırakmamış oluyorum.
Sığınamıyorum sonuç olarak.
Yazan bir kalem ve temiz bir sayfa bulamadıkça...
Rüyasında görse, özlediğimi bilir mi? Uyanıp yorumlayabilir mi yaşadığı anda geçmişe süpürdüğü hayallerimi? Uyanma sebebim olduğunu, güneşin o var diye bir başka doğduğunu, “iyi ki varsın!” demek istediğim günlerinden ve gecelerinden beni nasıl bir yabancı gibi kovduğunu ölçüp biçebilir mi?
Rüyamda görsem, özlemimin hediyesi gibi açıyorum onunla süslenmiş büyük bir paketi. İçinden yangınımı bir süreliğine söndürebilen yüzlerce o çıkıyor. Yolda görmek istemiyorum, canım acıyor. Hele bir başkasıyla... Tahammülüm yok, çünkü bastığım yer bir anda cehennemin dibine dönüşüyor. Bir yangın daha çıkmış oluyor, nasıl yanıyorum belli değil. Belli olabilir mi? Bunca şey oluyor ve bitmiyorken bende, o birini bile anlayabilir mi?
Bilir mi günün birinde nelere sebep olduğunu?
