Aniden her şeyi bir annenin gözlerinden gördüm ve duydum. Herhangi bir kötü habere dayanamıyordum, kötü haberler şöyle dursun televizyondaki haberlere katlanamıyordum. Bildirilen bir ölüm, bir annenin sonsuz acısı anlamına geliyordu, bir uçak kazası acının sonsuzla çarpıldığı anlamına geliyordu. Mutlulukları ve korkularıyla anneliğin gizli kulübüne girmiş gibi hissediyordum fakat aynı zamanda fark ediyordum ki, kimse gerçek korkulardan bahsetmiyordu.